Geweldige ervaring!

Een paar weken geleden werd ik gevraagd of ik misschien interesse had om mee te helpen tijdens een paardrijtocht van 4 dagen. Daar hoefde ik natuurlijk geen minuut over na te denken, een luid en duidelijke JA! Hij zou nog wat laten weten, als alles door zou gaan, dan zou de tocht van 28 december tot en met 1 december zijn..

De weken gaan voorbij en ik hoorde maar niks. Eigenlijk ook helemaal niet meer aan gedacht, totdat ik donderdagmiddag (27 december) na mijn werk thuis kom en Hans met een brede glimlach vraag of ik het weekend plannen heb.. Uhm.. niet echt? Nou, dan heb je nu waarschijnlijk plannen, morgen mag je voor vier dagen mee helpen met de paardrijtocht..... wait..... what.....!!?!!??? AAAAAAAAHHHHH!! Ik heb met een giga smile op mijn gezicht door het huis heen gehuppelt, haha!

Totdat ik donderdagavond een mailtje kreeg met de spullen die ik mee moest nemen... En ik dacht dat ik alles in een backpack mee moest nemen op het paard, en zo'n grote tas had ik niet!! Dus raakte een beetje in de stress, het was te laat om ook maar iemand op te bellen en de volgende dag moest ik om 12 uur klaar staan.... HOE GA IK DIT DOEN? 

Uiteindelijk stress om niks geweest, volgende ochtend, na een slaaploze nacht, een belletje gepleegd en werd er me uitgelegd dat de bagage voor ons uitgebracht werd.. oh.. dat is natuurlijk ook een optie :P.

Dus, 28 november 2014 wel te verstaan, na een vreselijke korte nacht, stond ik om 12 uur bij de weide om Jono te helpen met alle paarden te verzorgen en op te zadelen. Na een tijdje komen de mensen aan, een geweldige groep Afrikaanse mensen! We waren in totaal met 7 personen. 

We begonnen met 15 kilometer over het strand, langs Boknes richting Cannon Rocks. Eenmaal in Cannon Rocks aangekomen, wat een prachtig dorp is met gigantische vakantiehuizen, hebben we daar overnacht in een prachtig strandhuis waar ik mijn kleine eigen huisje had, prachtige badkamer en twee persoonsbed! Paarden verzorgd, water en eten gegeven en zelf heerlijk gegeten. 

De tweede dag rond 8 uur opgestaan, de paarden opnieuw verzorgd en een heerlijk ontbijt gehad met een prachtig uitzicht op het strand.. Het weer was nog steeds prachtig, ontzettend veel zon met een zacht windje (Waar we heel blij mee waren anders was het veels te warm geweest!) Deze dag, zaterdag, zou erg lang worden.. Ongeveer 30 kilometer op het paard, dat wil zeggen 4,5 uur rijden.. Maar wat een geweldige omgeving, na een tijdje het strand afgegaan, de duinen in, stukje bos en eenmaal het bos uit de prachtige weilandenomgeving ingereden. Daar een heerlijke lunch gehad op een onwijs gave plek, op een berg in een weiland met uitzicht op de zee en duinen. Dat contrast met het helder groene en helder blauwe.... wauw! Eenmaal klaar met de lunch zijn we verder gereden, uiteindelijk op een prachtige plek terecht gekomen, Woody Cape backpackers! Geweldige mensen die altijd in zijn voor een feestje, leuke huisjes en weer een beetje terug naar de basis! 

Volgende dag ook weer rond een uur of 8 opgestaan, alles ingepakt en hop hop gaan :D Mylo en ik hadden er weer zin in en hadden beide gigantisch veel energie! Op een gegeven moment komen we terecht bij een gigantisch hek, het leek wel of we Jurassic Park in gingen!!! Jono vertelde ons dat achter dit hek een grote boerderij lag met wild, waaronder grote buffels die helaas mensen en paarden achtervolgde en aanvielen. 

Sayyyy what????? 

Hij legde ons uit was we moesten doen als we buffels tegen zouden komen en hop, het hek ging open.... Kom op mensen! Ik als doodnormale Nederlander ben niet gewend aan loslopende wilde Buffels die doodleuk achter me aan kunnen rennen!!! Dus ik zat daar een beetje gespannen op mijn tank van een paard (Prachtig beest, echt mijn maatje nu <3) maar uiteindelijk geen buffels tegen gekomen en heerlijk kunnen genieten van de omgeving!

Nadat we de boerderij achter ons lieten zijn we Spider Vallei in gereden.... Zegt genoeg denk ik niet? Veel laaghangende takken, veel spinnen, veel paniek bij mij...Was erg blij toen ik dat gedeelte achter me kon laten...pff pff... 

Na Spider Vallei zijn we Quest Africa farm opgereden, wauw.. wauw.. en nog eens wauw.. Wat heb ik daar genoten!! We werden ontvangen op de 'hoofd' boerderij en zijn daar begonnen met een wild drive door het park heen, giraffen, buffels, waterbokken, impala's, en nog zoveel meer! Toen werden we naar ons kamp gebracht... Een prachtig tentenkamp! Lekker bij het vuur gezeten, in de buitendouche gedoucht en genoten van de geluiden van de natuur, geen ontvangst, geen elektriciteit.. gewoon de natuur en wij! Awesome :D!

Volgende ochtend om 5 uur wakker gemaakt door Jono om de laatste vier paarden terug te brengen naar Kenton. We zouden vandaag namelijk naar Sibuya gaan, een prachtig wildpark hier in Kenton.. En wat heb ik genoten! We hadden al drie dagen onwijs mooi weer en deze laatste dag hadden we weer geluk! De paarden klaar gemaakt en het park in gegaan. Weer kregen we een waarschuwing van Jono, en nu niet voor Buffels.... maar voor olifanten die paarden aanvielen en achtervolgde! Great, ik weet niet wat ik liever heb, buffels of olifanten!!!!???

Ik voelde me tijdens het rijden trouwens echt in een wilde western film horen, de gloeiend hete zon, de lucht onwijs blauw, roofvogels die rondjes boven onze hoofden vlogen, op een paard met westernzadel... Wat een onwijs gaaf en onwerkelijk gevoel! Eenmaal uit de olifanten vallei kwamen we op een weide en gingen we buffel vallei in... dachten we.... totdat we opeens het geluid PRRRRRRR horen (Olifanten maken dat geluid ja...) en allemaal bomen horen kraken en omvallen! Dus Jono roept, iedereen, hou je vast en blijf bij elkaar en we beginnen weg te galopperen. Na een tijdje stoppen we weer en genieten we van een paar uur prachtige en veilige rit! Totdat we weer een steile berg op moeten, de olifanten vallei in. Na een tijdje hoor ik in de verte het bekende geluid weer PRRRRR..... wat nu Jono??? Doorlopen zei hij, terug de berg af was te gevaarlijk.. Dus wij lopen verder en even later bewegen op ongeveer 10 meter allemaal bomen, harde krakende geluiden en het PRRRR geluid was nu wel erg dichtbij, dus Jono zei weer: Hold on, keep together and push your horse so mush as you can!! Dat omdat we op een gigantisch steile berg waren en de paarden in stap al veel moeite hadden om omhoog te komen! Wat was ik blij met mijn lieve tank onder mijn kont! Al die kracht die ik op het strand zoveel mogelijk moest tegen houden omdat het anders te gevaarlijk werd mocht hij nu eens laten zien, en wauw... Mijn mond viel open! Wat een kracht..

Dus wij galopperen een paar passen en hopen de olifant achter ons gelaten te hebben...... totdat we een mega verse voetafdruk zien, ogod.. Bomen kraken overal om ons heen en hier en daar een PRRR geluid, bleek het achteraf dat we omsingeld waren door een groep olifanten, een olifant hoefde maar het pad op te stappen en we hadden grote problemen gehad! 

Maar wat een onwijs onwijs gaaf weekend, wat voelde ik me goed. Het is nog steeds onwerkelijk als ik er zo op terug kijk, maar wat voel ik me opgeladen met energie! De laatste weekjes ga ik vol goede moed tegemoet, ik probeer te genieten van elk moment en alles op te slaan in mijn overvolle hoofdje!

Ik zie jullie snel.... Heel heel veel liefs, van de iet wat stramme Mariska